Stała wystawa etnograficzna obrazująca sferę wiejskiego życia codziennego w regionie chojnickim na przełomie XIX i XX w. Eksponaty, zgromadzone w zbiorach muzeum w Chojnicach, pochodzą od przedstawicieli wszystkich grup etnicznych, terytorialnie usytuowanych wokół Chojnic, takich jak: na północy - Gochy, Borowiacy kaszubscy, Zaboracy, Borowiacy tucholscy oraz grupy mieszane – w tym Kosznajdrzy – na południu. Ukazano głównie te obszary kultury materialnej, które najbardziej wyróżniają Kaszuby spośród innych regionów. Budownictwo, podstawowa z dziedzin, było tu przede wszystkim drewniane konstrukcji zrębowej z charakterystycznym podcieniem. Na wystawie skupiono się szczególnie na urządzeniu wnętrza mieszkalnego, wyposażeniu go w przedmioty codziennego użytku, a także ukazaniu podstawowych zajęć, będących źródłem utrzymania oraz wykorzystujących bogactwa naturalne kaszubskiej ziemi. Zaprezentowano akcesoria i popularne narzędzia do hodowli pszczół, połowu ryb i obróbki włókna. Narzędzia rolnicze ilustrują główne źródło utrzymania na wsi – uprawę ziemi i hodowlę zwierząt. Nieodłącznym surowcem w ludowej kulturze materialnej, który miał wielorakie zastosowanie - od budownictwa do wyrobu narzędzi, sprzętów domowych, różnorodnych przedmiotów używanych w gospodarstwie wiejskim – było drewno. Podobnie, w każdym prawie domu wykonywane były przedmioty plecione, szczególnie z korzeni, które są przykładem swoistej nobilitacji – od zgrzebnego przedmiotu materialnego do dzieła sztuki, a także wytwory z rogów, w tym tabakierki niezbędne do popularnego na Kaszubach zażywania tabaki. Elementem małej architektury, wyróżniającym Kaszuby są Boże Męki – krzyże i kapliczki przydrożne, pełniące nadal ważną rolę w kulturze tego regionu, co także zostało na wystawie zaakcentowane.